تیپینگ یک روش درمان مکمل و مدرن در فیزیوتراپی به شمار می رود . ضمن تیپینگ با استفاده از باندهای چسب دار مخصوص حرکات عضو مبتلا (اعم از مفصل ، عضله ، لیگامان ، تاندون و …) بر اساس شرایط بیمار و با رعایت اصول بیومکانیکی و کینزیولوژیکی محدود می شود .
ضایعات سیستم عضلانی اسکلتی ( نظیر ضایعات لیگامانی ، عضلانی وتاندونی ) در زمره شایع ترین آسیب های ورزشی می باشند . در مراحل نخستین بروز ضایعات فوق بی حرکتی موضوع آسیب دیده از اهمیت بسیار زیادی برخورداراست به گونه ای که از آن به عنوان نخستین اقدام درمانی نام می برند. البته درموارد استثنائی نظیر شکستگی ها ، در رفتگی ها وضایعات عصبی از آتل یا اسپیلینت برای بی حرکت ساختن موضع استفاده می شود. اما درآسیب های مفاصل لیگامانها ، عضلات ، تاندونها و … فیزیوتراپیست و کینزیولوژیست بعد از ارزیابی دقیق، براساس نیاز بیمار، نوع تکنیک تیپینگ را مشخص می کند.
تیپینگ دارای اهداف درمانی متعددی است. از جمله:
محفاظت از عضو آسیب دیده
پیشگیری از بروز آسیب های ورزشی
محدود ساختن حرکات غیرطبیعی و نامناسب در مفاصل
اجازه انجام حرکات در دامنه کنترل شده و بدون درد با رعایت اصول بیومکانیکی اندام و عضو مبتلا
بازگشت سریع ورزشکار به فعالیت ورزشی
افزایش جریان خون موضعی Increase Local Circulation
کنترل تورم Edema Control
کاهش درد Pain Relief
کمک به ترمیم و پیشگیری از افزایش شدت ضایعه.
تکنیک های Taping:
متخصصین بعد از ارزیابی دقیق، براساس نیاز بیمار، نوع تکنیک تیپینگ را مشخص می کند:
Mechanical Correction
در این روش اصلاحی برای بیکس کردن بافت یا مفصلی در وضعیت مناسب انتخاب می شود و با این روش می توان تحریک مکانورسپتورها را ایجاد کرد. برای مثال در Patella Tracking Syndrome.
Space Correction
در این حالت درست منطقه ی بالای درد-التهاب-تورم و یا ادم tape می شود و با این روش با بلندکردن بافت روی منطقه ی درد، فشار را از روی گیرنده های درد برداشته و گردش خون در آن منطقه بیشتر می شود؛ که در روند بهبود التهاب کمک می کند( تحریک مکانورسپتورها و براساس تئوری دروازه درد).
Ligament / Tendon Correction
در این روش برداشتن فشار (unloading) از روی لیگامان یا تاندون استفاده شده و به همراه آن می توان روی تحریکات حس عمقی اثرگذاشت.
Functional Correction
در این روش با استفاده از تحریکات حسی محدودیت حرکتی را ایجاد کنیم؛ به طوریکه در طی حرکت های فعال یا افزایش تحریک پوستی و مکانورسپتور می توان محدودیت ایجاد نمود.
این روش اصلاحی بیشتر در مراحل فاز تمرین های حس عمقی(Proprioception rehabilitation) کاربرد دارد.
Lymphatic Correction
در این روش با کاهش فشار از روی لنف می توان به گردش لنف کمک کرد. در این روش موقعیت گره های لنفاوی از اهمیت خاصی برخوردار است.
برخی از رایج ترین موارد کاربرد تیپ در فیزیوتراپی به شرح زیر است:
تاندونیت ها و بورسیت های شانه
تنیس البو و گلفرز البو
سندرم کارپال تونل
سندرم ورودی قفسه سینه TOS یا (Thoracic Outlet Syndrome)
تاندونیت آشیل
پلانتار فاشیایتیس و خار پاشنه
پیچ خوردگی مچ پا
سندرم دکوروان De Quervain’s Disease
تاندونیت های دست و انگشتان
کشیدگی های عضلانی و آسیب های ورزشی
کندرومالاسیا پاتلا (نرمی کشکک)
در رفتگی کشکک زانو
در رفتگی و التهاب مفصل آکرومیوکلاویکولار
دردهای تیرکشنده شانه ، گردن و اندامهای فوقاتی (دردهای میوفاشیال شانه)
اصلاح پاسچر در بیماران کیفواسکیولوزیس
کنترل و درمان اسپاستیسیتی در بیماران نورولوژیک
www.physio-pedia.com
www.kinesiotaping.com
پاسخ دهید